Aannames, rollen en verdraagzaamheid

Vroeger geloofde ik in Sinterklaas, de paashaas, en dacht ik dat de wereld ooit zwart/wit was. Als ik een foto zag of een film zonder kleur, dan ging ik er vanuit dat in die tijd geen kleur bestond. Mensen hadden ooit kleuren uitgevonden, en daardoor konden beelden ook in kleur worden weergegeven. In mijn aanname had het niks met techniek te maken. Totdat ik wat ouder werd, en begreep hoe het in elkaar stak.

Iets soortgelijks overkwam me toen ik een jaar of 16 was en op de middelbare school zat. Om wat bij te verdienen werkte ik bij een supermarkt als cassière. Iedere zaterdag bliepte ik de boodschappen van allerlei klanten over de toonbank. Plots stond tot mijn grote verbazing, mijn scheikundeleraar met zijn boodschappen aan mijn kassa. Ik deed wat ik altijd deed, gaf hem netjes zijn boodschappen mee en wenste hem een fijne dag toe. In mezelf dacht ik: “Oh.. hij doet ook boodschappen!” Ik vond het zoiets vreemds, dat hij naast zijn leven als leraar nog andere dingen deed. Niet lang daarna viel bij mij het kwartje dat hij nog een veel groter leven had, dan de rol waarin ik hem drie keer per week zag.

Nadat ikzelf uit het onderwijs stapte heb ik me lang boos gemaakt over het feit dat veel mensen me alleen zagen als ‘de werkloze’ of ‘de vrouw die een burn-out heeft’. Nu zie ik dat dit de manier is waarop de maatschappij ons klaarstoomt. We zien een beeld, en gaan er vanuit dat dit een volledige weergave is van een persoonlijkheid. Als iemand een slechte dag heeft is het geen aardig mens, een werkloze is lui, en iemand die een vrolijke foto post op social media is gelukkig. Dat diegene met slechte zin misschien net slecht nieuws heeft gekregen, daar denken we niet over na. Althans, veel mensen denken daar niet over na en vellen een oordeel gebaseerd op een fractie van de werkelijkheid.

Je kunt het ze niet kwalijk nemen, het is de manier waarop we allemaal geleerd hebben in het leven te staan. De enige manier waarop we dit kunnen veranderen is door zelf verder te kijken dan onze neus lang is, en onze verworven inzichten te delen met de wereld. We kunnen alleen maar hopen dat anderen dat ook gaan doen. Op die manier wordt de wereld steeds een stukje beter. Verandering kan namelijk alleen vanuit jezelf komen, dat kan de wereld niet voor je doen.

Deel je mijn boodschap?

Liefs,
Vera