Wat chronisch ziek zijn mij gebracht heeft

Iedere dag word ik geconfronteerd met mijn beperkingen, en dat is niet makkelijk. Toch frustreert het me steeds minder, ondanks dat ik het natuurlijk jammer vind dat ik ze heb. Na meerdere burn-outs ben ik chronisch vermoeid geraakt en daarnaast heb ik last van psychische problemen. De kans dat ik ooit weer de energie krijg die ik ooit had, is erg klein. Het beseffen van deze realiteit heeft me jaren gekost. Jaren waarin ik veel verdriet heb gevoeld (en nog steeds met momenten), maar waarin ik ook heel veel heb geleerd. Chronisch ziek zijn heeft me dus ook veel gebracht, en daar ben ik dankbaar voor.

Vroeger presenteerde ik mezelf naar de buitenwereld op een manier waarop ik dacht dat van mij verwacht werd. Ik identificeerde mezelf met mijn werk, mijn uiterlijk, en vooral met wat andere mensen over me dachten. Het voelde van binnen vaak niet goed, maar ik was zo gewend om op die manier te leven dat het de beste leek. Toen ik echter voor lange tijd ziek werd liep ik tegen de lamp. Ik kon niet meer werken, was te moe om me veel bezig te houden met mijn uiterlijk, moest mensen gaan teleurstellen en mijn grenzen aan gaan geven. Waardeloos voelde ik me, want ik voegde niks meer toe aan de wereld. Ik had alleen nog mezelf en dat was zeer confronterend, want ik leefde met de overtuiging dat ik al die dingen nodig had om iets voor te stellen.

Ik stond voor een lang leerproces waarin ik (ondanks veel frustratie, verdriet en vallen en opstaan), het inzicht kreeg dat mijn waarde niet afhangt van externe factoren. Ik heb geleerd dat het gaat om wie ik ben als mens, en dat ik er mag zijn (ook zonder toeters en bellen). Zoals ik al aangaf kwam dit inzicht niet van vandaag op morgen. Ik heb veel therapie gehad om de gedachten over mezelf om te buigen en ik oefen nog steeds.

Door het aangeven van mijn grenzen en te luisteren naar mijn eigen wensen en behoeften, ben ik veel meer mezelf geworden. Vriendschappen heb ik nu met mensen die echt bij me passen. Ik voel me niet meer vervreemd, maar geniet nu van de momenten waarop ik ze zie. Het zien en voelen van de waarde van een goede relatie, de fijne mensen om ons heen en onze huisdieren maken me rijker dan ik ooit was.

Het loslaten van de maatschappelijke druk en alles wat ik mezelf daarover wijs had gemaakt, is bevrijdend. Niet alleen mijn kijk op mezelf, maar ook de kijk op anderen en de wereld om me heen is daardoor ontzettend veranderd. Het heeft me gemaakt tot een beter mens, en dat is het meest waardevol. Dat zie ik nu.