verdwaald in een bos
dool ik tussen bomen
paden zijn weggevaagd
door bergen van bladeren
met een gevoel van leegte
bevind ik me onbestemd
tussen de grote chaos
met angst in mijn aderen
op zoek naar antwoorden
niet wetend waar te beginnen
zet ik een stap willekeurig
duw wat takken van me af
instinctief gekozen
het geeft me weer wat moed
een stukje in een richting
plaatst mij dichterbij dan veraf
zo verken ik het bos
leer het te begrijpen
word zo een geheel met alles
trotseer de beklemming
langzaam nader ik licht
voel de warmte op mijn huid
van een zonnestraal van ver
ik bereik mijn bestemming